Ik heb een tijd niet geschreven. Mijn hoofd stond er niet naar en ik had geen inspiratie. Vorige week was er echter een een artikel in de krant over de lockdown, dat me triggerde.
In januari had ik een stukje geschreven over de strenge lockdown. Behalve de niet-essentiële zaken, was alles dicht, winkels, sportscholen, kappers, noem maar op. Er zat niks anders op dan thuis zitten en af en toe een wandeling maken.
Ik had het best moeilijk met de lockdown en nog steeds wel, ook al is het nu ruim vier maanden gelukkig stukken minder streng.
Sommige mensen gaan al enkele dagen per week naar hun werk. Mijn werkgever houdt thuiswerken strikt aan. Na een achturige werkdag thuis, sloeg ik de krant open. Wie schetst mijn verbazing, dat ik daar las dat vooral jongeren lijden aan de maatregelen. Jongeren, missen het contact met leeftijdgenoten, kunnen geen relaties aangaan, niet knuffelen. Stijgende verbazing, want voor mij geldt precies het zelfde terwijl ik niet bij die doelgroep hoor.
Het lijkt op een soort van inofficiële wedstrijd wie het het moeilijkst heeft. Er is geen twijfel mogelijk dat mensen die dierbaren hebben verloren aan corona het zwaarst zijn getroffen, op de voet gevolgd door mensen die corona hebben of hebben gehad. Daarnaast de mensen die hun inkomen verloren of zelfs hun bedrijf in rook zagen opgaan. Maar verder, wie bepaalt er wie het meest lijdt onder de maatregelen? Zijn dat de mensen die alleen wonen en weinig mensen zien, of juist gezinnen die met zijn allen in een kleine bovenwoning wonen? Zijn dat dan die jongeren? Zijn het kinderen, die op het eerste gezicht nog een relatief normaal leven kunnen leiden, maar het wel degelijk merken als ouders gestresst zijn en ze hun grootouders niet kunnen zien. En vergeet de senioren niet, die ook zonder corona het al moeten doen met weinig contact en nu ook nog niet naar hun soos, kerk, naar museum of de bieb kunnen.
We kunnen inmiddels weer winkelen, op terrassen zitten, naar pretpark en dierentuin. Langzaam mag er steeds meer. En laten we hopen dat we inderdaad een lekkere zomer krijgen en dat er dan ook weer een feestje of festivalletje mogelijk is, een stedentrip of een strandvakantie. Dat hoop ik niet alleen voor de jongeren, maar ook voor mijzelf en voor iedereen. Want, de maatregelen treffen ons allemaal.
Comments